21 -> 22

2 gün sonra 22 yaşında oluyorum. Kimilerine göre de 22'den gün alıyorum. Ama ben 21den bahsetmek istiyorum. 21 çok bonkör çıktı. Hiç sorup sorgulamadan verdi günleri. Aldığıma pişman olduğum günler de oldu, bir tane daha versene dediğim günler de...
Hafızam pek iyi değildir, hangi gün ne oldu tam hatırlayamıyorum. Bu cümleyi yazarken hafızanın zekanın unsuru olduğunu öğrendiğimi hatırlıyorum malesef. 21imde bu konuya biraz kafa yordum. Aslında genel olarak kafamı çok yordum. Eskiden de kafamı çok yorduğumu düşünürdüm, galiba bir tek halısahalarda kafa topuna çıktığımda yoruyormuşum(ona da pek çıkmazdım). Felsefe, psikoloji üzerine okumaya başladım. Yetinmedim, izlediğim diziler bile psikolojik olmaya başladı. Acaba "House lies to me?". Hobilerim arasında da boyuna sistem inşaa edilen gemiler vardı.asl?(okuyucuya)
21 evde oturmayı pek sevmiyordu. Bırakın evi ülkede durmayı sevmiyordu demem lazım. İspanya,İtalya,Andorra,Slovakya,Avusturya, İngiltere'ye götürdü beni. İspanya ve İtalya'yı ben istiyordum. Diğer ülkelere gitmemde kesin olarak onun payı var. 2 tane uçak şirketi batırdı. Sırf aktarmalı geliyim de Slovakya ve Avusturyayı göreyim diye. Dünyanın Türkiye'den ibaret olmadığını net bir şekilde anlamamı sağladı. Aynı 21, evrenin de dünyadan ibaret olmadığını anlatmıştı. Daha neyin evrenden ibaret olmadığı konusuna gelemedik...
Arkadaşlarımdan uzakta olarak yaşamayı öğrenmeye başladım(öğrenmez olaydım). Bu olay daha önce başlamıştı aslında ama 21'de daha bir fazla hissetmeye başladım. Galiba yaş ile doğru orantılı bir şekilde özlem duygusu artmaya devam edecek. Uzaklığın sadece mesafeyle alakası olmayan bir değer olduğunu anladım. Özlem gidermek için aradaki mesafenin yok olması gerekiyor ama hala. 22,23,24.... size söylüyorum şu meseleyi nasıl çözcez ileride, düşünmeye başlayın şimdiden.
22... Senden dünya barışına katkıda bulunmanı ve huzur dolu bir yıl geçirmeni diliyorum. Barış getireceğin dünyayı benim de görmem gerektiğini, huzuru ise arkadaşlarımda aramanın en doğru yol olduğunu hatırlatırım.